انگور

انگور
انگور از نظر ميزان توليد يكي از مهمترين ميوه هاي دنيا و ايران است. بوتة انگور براي رسانيدن ميوة خود به فصل رشد گرم و طولاني نيازمند است. مقاومت انواع مختلف مو در برابر سرماي زمستانه متفاوت مي باشد. ارقام ايراني ميتوانند در زمستان تا 18- درجه سانتيگراد را به خوبي تحمل كنند. نياز سرمايي مو نسبتاً كم و در اكثر ارقام با 500-100 ساعت حرارت كمتر از هفت درجه سانتيگراد برآورد مي شود. جوانه هاي انگور در بهار وقتي دماي ميانگين به 10 درجه سانتيگراد برسد شروع به رشد مي كنند. ولي گلها براي باز شدن به متوسط 16 درجه سانتيگراد و يا طول روز حدود 16 ساعت نيازمندند.
ريشه انگور نسبتاً عميق است و به همين دليل گياه در برابر كم آبي بسيار مقاوم مي باشد.
خاك :
انگور ميتواند در اغلب خاكها رشد كرده و محصول بدهد و حساسيت بخصوصي نداشته و اغلب محدوديت هاي معمول خاك (شوري و قليائيت نسبي) را بخوبي تحمل مي كند. همچنين در برابر آهك خاك حساس نبوده و حتي در خاك هايي كه حاوي بيش از 50 درصد آهكند بخوبي رشد مي نمايد. اما بايستي تا حد امكان از خاكهاي سنگين فاقد زهكشي و خاكهاي قليايي همراه با نمك فراوان پرهيز نمود، خاكهاي عميق با زهكشي خوب و هوموس فراوان، براي رشد انگور بسيار مناسب هستند.
گل دهي و توليد محصول انگور از سال سوم عمر نهال شروع مي شود. عمر اقتصادي يك بوته انگور تحت شرايط مناسب بطور متوسط 75 تا 80 سال است و هر هكتار تاكستان آبي ميتواند سالانه تا 30 تن محصول توليد نمايد.
شرايط آب و هوايي مناسب انگور :
انگور براي رسيدن ميوه هايش، به فصل رشدي نسبتاً طولاني نيازمند است. در طول فصل رشد بيشتر ارقام انگور وينيفرا، بين 157 تا 170 روز با ميانگين دماي معادل 18 درجه سانتيگراد است. در اكثر نواحي انگور خيز ايران، طول فصل رشد براي رسيدن انگور كافي است، تابش آفتاب و ميزان مناسب دما، بـاعث بـالا رفتن كيفيت انگور مي شود چرا كه ميزان قند، اسيد و مزه گس، بستگي مستقيمي به تابش آفتاب دارد. علاوه بــر طـــول فصل رشد انگور براي بيداري از خواب زمستانه به 2 تا 3 ماه سرماي زمستاني نيازمند است بــراي تأمين ايـن نياز سرمايـي ، دمايي بين 7 تا 10 درجـه سانتيگراد به مدت 2 تا 3 ماه لازم است. مـي بايستي تـوجه داشت كـه دمـاي پايين تر از ْ15- درجه سانتيگراد باعث خشك شدن شاخه هاي انگور مي شود، به همين دليل در طول فصل زمستان مناطق بسيار سرد شاخه هاي انگور را زير خاك قرار مي دهند.
بطور كلي انگور بومي مناطق معتدل گرم بوده و بيشتر در مناطقي بين 34 تا 49 درجه عرض جغرافيايي كاشته مي شود. در مناطق ســـردسير بالاتر از عرض جغرافيايي 51 درجه سانتيگراد گياه قــادر به رسانيدن ميوه هاي خود نيست. در مناطق حاره انگور بصورت گياهي هميشه سبز رشد مي كند. اما طول عمر و ميزان محصول آن بسيار كم است اين نقص به دليل عدم دريافت سرماي زمستاني لازم بوجود مي آيد. كاشت انگور در ارتفاعات 3000 متري مناطق گرمسيري با عرض جغرافيايي 16 درجه امكان پذير است.
منطقه كاشت انگور مي بايستي فاقد يخبندانهاي بهاره باشد چرا كه شاخه هاي لطيفي كه در بهار ظاهر مي شوند حاوي گل بوده و نسبت به سرما حساسيت فراواني دارند. در صورت بروز سرماي بهاره شاخه هايي كه قرار است ير روي آنها تا چند هفته ديگر گل ظاهر شود از بين رفته و عملاً محصول آن سال به كلي نابود مي شود همچنين سرماي زودرس پاييزه از رسيدن كامل شاخه هاي ميوه زا جلوگيري مي كند.
انگور اگر چه در طول زمستان به بارش باران نياز دارد، اما ميتوان كمبود بارندگي را از طريق آبياري جبران نمود. ريزش باران طي فصل رشد باعث پوسيدگي آن مي شود به اين ترتيب علاوه بر طول فصل رشد و سرماي زمستانه، منطقه مي بايستي فاقد باران هاي تابستان بويژه در ماههاي خرداد، تير، مرداد باشد. در مناطقي كه كشمش را به روش طبيعي در هوايي آزاد تهيه مي كنند پس از رسيدن انگور دست كم به 1 ماه هواي گرم و خشك نياز است. مهمترين عامل طبيعي در رسيدن حبه انگور مقدار دما مي باشد كه بـا درجه روز نشان داده مي شود.



  www.ake.blogfa.com www.ake.blogfa.com www.ake.blogfa.com