توت فرنگی

 

 

توت فرنگی ، میوه ی معطر و خوش طعمی است که رنگ قرمز و جذابش به باغچه ی شما جلا و زیبایی می بخشد . این میوه در عهد قاجار به مملکت ما وارد و از آن به بعد زینت بخش باغچه های منازل گشت . توت فرنگی دارای دو نژاد اصلی به نام fragaria Vesca و Fragaria Vulgaris واز تیره ی « رزاسه » یا گل سرخ  ( Rosacea )است . از خصوصیات ویژه ی آن ، ساقه رونده است که بر روی زمین می خزد و در مجاورت خاک ، ریشه هایی از آن خارج می شود .

 

 

    شرایط آب و هوایی :

 

توت فرنگی به آب و هوای معتدل گرم ، علاقه بیشتری دارد ، به سرما حساس است و در رطوبت زیاد ، میوه های آن پوسیده و بی مزه می شوند .

 

 

    نوع خاک :

 

کشت توت فرنگی در زمین شنی که کود حیوانی یا کود برگ پوسیده به اندازه ی کافی در آن وجود داشته و کمی اسیدی باشد ، موفقیت چشم گیری به بار می آورد .

 

 

    طریقه تکثیر و ازدیاد :

 

توت فرنگی را به سه روش می توانید زیاد کنید :

 

الف . کاشت بذر : به دلیل این که این کار کمی مشکل و وقت گیر است ، بنابر این به ذکر روش های دیگر قناعت می کنیم .

 

ب. تکثیر بوسیله ساقه ی رونده : بوته های دو ساله را انتخاب کنید و قسمت های ریشه زده بر روی ساقه ی رونده را جدا و به محل جدید منتقل کنید .

 

ج . تقسیم بوته : بوته ای را انتخاب کنید که ریشه ی زیادی داشته و قوی باشد . سپس آن را به چند قسمت تقسیم کنید ، به شرطی که به نسبت مساوی در روی هر بوته قسمتی از ریشه وجود داشته باشد .

 

 

    استفاده از نشا:

 

در فصل بهار بسیاری از پرورش دهندگان توت فرنگی ، نهال های توت فرنگی را قبلاً انتخاب کرده و به معرض فروش می گذارند . چنین نهال هایی « نشا » نامیده می شود . ریشه ی توت فرنگی تاب و تحمل انتقال و جابجایی را دارد و به همین دلیل جزو سبزی جات نشایی به حساب می آید .

 

 

 

    فصل کاشت :

 

توت فرنگی را در بهار ، پاییز و اواخر تابستان می توان کاشت .

 

 

 

    طریقه کاشت :

 

با غچه را به شکل جوی پشته در آورید ، به طوری که عرض جوی پشته ها 70 سانتی متر باشد . نهال های توت فرنگی رزا در کنار پشته ها بکارید . البته در زمان کاشت نشا ، زمین باید مرطوب باشد .

 

 

 

    آبیاری  :

 

هر شش روز یک بار زمین را آبیاری کنید ، ولی بعد از چیدن میوه ها ، فاصله ی آبیاری را بیش تر کنید به طوری که فاصله بین دو آبیاری به 8 تا 12 روز برسد ، البته میزان ؟آبیاری به شرایط آب و هوایی و میزان بارندگی و نوع خاک بستگی دارد .

 

 

 

    مبارزه با علف های هرز :

 

علف های هرز بزرگ ترین دشمن توت فرنگی است . به محض ظاهر شدن علف های هرز ، به سرعت آن ها را از زمین در آورده و از باغچه خارج کنید .

 

 

 

    پوسیدگی های ریشه ، ساقه و میوه :

 

اگر ساقه ی رونده ی توت فرنگی به داخل جوی کشیده شود و میوه ها با خاک مرطوب و با آب ، تماس حاصل کنند ، به سرعت می پوسند . در صورتی که زمین ، رطوبت زیادی داشته باشد ، امکان پوسیدگی ساقه و حتی ریشه هم وجود دارد .

 

برای جلو گیری از بروز پوسیدگی ها ، بهتر است محل کاشت نشا را در ارتفاع بیش تری مثلاً در 20 سانتی متری از کف جوی ، انتخاب کنید و بوته ها را بر روی پشته ها هدایت کرده ، میزان آبیاری را کمتر کنید .

 

 

 

    چیدن میوه :

 

زمان چیدن را به صبح زود موکول کنید . دم میوه را طوری قطع کنید که دستتان با میئه برخورد نکند. میوه ها را در جعبه های کوچک قرار دهید . بزرگ بودن سبد و انباشته کردن توت فرنگی باعث فساد میوه می شود ، در ضمن بهتر است ظرف حاوی توت فرنگی منافذی برای عبور هوا داشته باشد . در صورتی که خوب از باغچه نگهداری کرده باشید ، می توانید از هر متر مربع نیم کیلو توت فرنگی برداشت کنید .

 

 

 

 

    تهیه توت فرنگی نوبرانه :

 

 تهیه توت فرنگی پیش رس و نوبرانه زمانی انجام پذیر است که برای این کار گلخانه ای داشته باشید یا روی باغچه را با پلاستیک بپوشانید و در فصل پاییز اقدام به کاشت نمایید تا از سرمای زمستان محفوظ شود0 به این ترتیب محصول، نوبرانه و پیش رس می شود0

 

 

    مواد موجود در توت فرنگی :

 

توت فرنگی حاوی مواد زیر است :

 

آب ، قند ، اسید های مختلف ، پتاسیم ، کلسیم ، فسفر ، گوگرد و از همه مهمتر ، مقدار زیادی ویتامین « ث » .

www.ake.blogfa.com                  www.ake.blogfa.com                    www.ake.blogfa.com